shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
عمادالدین نسیمی

عمادالدین نسیمی

سید علی عمادالدین نسیمی متخلص به نسیمی (زادهٔ سال ‌۷۴۷ هجری قمری، مقتول به سال ۸۰۷ هجری قمری در حلب)، از شاعران صوفیِ بزرگِ زبان ترکی و متفکر حروفیه در قرن هشتم هجری بود. طبق نظر ادوارد براون وی متولد شهر بغداد بوده و برخی دیگر او را متولد شیراز یا برخی دیگر زادگاه وی را تبریز یا دیاربکر حدس می‌زنند. وی دو دیوان، یکی به ترکی و دیگری به فارسی، به نظم درآورد و قصایدی عربی نیز سروده است.

تولد:بغداد

تاریخ تولد:747

وفات:حلب

تاریخ وفات:807

ای صورت جمالت بر لوح جان منقش

هستم ز فکر زلفت آشفته و مشوش

تابنده همچو رویت، دلجوی همچو قدت

ماهی که دید روشن؟ سروی که دید سرکش؟

گفتم ز چین زلفت دل را نگاه دارم

ابروت گفت نی نی، کردی غلط به هر شش

کیش دلم ز چشمت ای ماه حاجب ابرو

پر تیر غمزه بادت پیوسته همچو ترکش

دل در خلاص عشقت، صافی شده است و خالص

ز آتش چه باک دارد قلب سلیم بی غش؟

می کاهم از دل و جان، چون شمع از دل خود

کاهش نمی پذیرد مهر بتان مهوش

سر اناالحق از ما، چون گشت آشکارا

منصور مست را گو ما را به دار برکش

خوش کرده ای به بویش ای باد وقت ما را

ای باد! باد وقتت دایم چو وقت ما خوش

حسن رخ چو ماهش از زلف می فزاید

بنما مهی که او را خوبی فزاید ابرش

در باغ حسن خوبان تا بود و هست و باشد

سی و دو باد و خاکم، سی و دو آب و آتش

خط تو را نسیمی نامش نهاد ریحان

سهوی است این محقق بر سهو او قلم کش