shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
رفیق اصفهانی

رفیق اصفهانی

محمدحسین معروف به ملا حسین اصفهانی متخلص به رفیق در سال ۱۱۵۰ هجری قمری در اصفهان زاده شد. پدرش سبزی‌فروش بود. وی در اصفهان تحصیلات خود را آغاز نمود و در ادبیات برجسته شد. او در انجمن ادبی مشتاق اصفهانی شرکت داشت و از شاگردان او بود. وی در سال ۱۲۱۲ هجری قمری در اصفهان درگذشت و در نجف به خاک سپرده شد. نظمی تبریزی ماده تاریخ وفات وی را به این صورت سروده است: با وفات رفیق بتوان گفت: اوستاد یگانه رفت ای‌وای از دیار مهین سخن‌سنجان شاعر جاودانه رفت ای‌وای گر کسی سال مرگ او خواهد گو: رفیق از میانه رفت ای‌وای نسخه‌ای از دیوانی او شامل قصاید و غزلیات و رباعیات، به خط میر عبدالباقی بن میرحسن قزوینی در کتابخانهٔ ملی ایران موجود است. دیوان وی به کوشش احمد کرمی تصحیح و منتشر شده است. آثار وی از روی نسخهٔ آماده شده به همت مرکز تحقیقات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان در گنجور در دسترس قرار گرفته است.

تولد:اصفهان

تاریخ تولد:1150

وفات:نجف

تاریخ وفات:1212

فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.

مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «نه حسن تو ای جان جهان می ماند» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «د» است.

حرف آخر قافیه

ب
ت
خ
د
ر
ز
ف
گ
م
ن
ه
ی

شماره ۱: ای قافله سالار دلی را دریاب

شماره ۲: چون نیست مرا راه ز بیم خویت

شماره ۳: ای سرخ گلت به تازگی چون گل سرخ

شماره ۴: شوخی که صدش دل نگران می باشد

شماره ۵: ز اندیشه این دلم به خون می‌گردد

شماره ۶: کس همچو من از زمانه ناکام نشد

شماره ۷: نه حسن تو ای جان جهان می ماند

شماره ۸: هر روز به بستر جدائی من زار

شماره ۹: در فصل بهار کی کند ابر بهار

شماره ۱۰: جانم بلب است و عشق در جانم باز

شماره ۱۱: در بزم خودم شبی نمی خوانی حیف

شماره ۱۲: گویند ز غم توان شد آزاد از مرگ

شماره ۱۳: غم نیست اگر به تیغ کین می کشدم

شماره ۱۴: گیرم که ز شوق رخ نیکوی تو من

شماره ۱۵: دور از رخ تو بدیده و دل ای ماه

شماره ۱۶: یار آمد و صد خدنگ در طرز نگاه

شماره ۱۷: هر سو گذری جلوه گر ای غیرت ماه

شماره ۱۸: آن خواجه که لاف می زد از جود بسی

شماره ۱۹: نه مهر و نه مه به این نکوئی که توئی