shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
صفی علیشاه

صفی علیشاه

میرزا حسن اصفهانی متخلص به «صفی» و ملقب به صفی‌علی‌شاه (زادهٔ ۱۲۵۱ قمری در اصفهان، درگذشتهٔ ۱۳۱۶ قمری در تهران)، قطب دروایش نعمت‌اللهی و از شاعران بزرگ صوفی مشرب سده‌های اخیر است. او مردى ادیب و شاعر و در نظم انواع شعر توانا بود. پدرش بازرگان بود. وی در کودکى به همراه پدر به یزد رفت و تا سن بیست سالگى در آن شهر زیست. میرزا حسن پس از آموختن مقدمات علوم به شیراز، کرمان، مشهد و سپس به هند و حجاز مسافرت‌هایی کرد، و بالاخره به تهران آمد. در تهران یکی از مریدان وی قطعه زمینی در محلهٔ شاه آباد به او هدیه کرد و او در آنجا خانقاهی وسیع بنا نهاد که پس از مرگ در همانجا به خاک سپرده شد. هم‌اکنون خیابان مجاور خانقاه و آرامگاه وی در تهران به خیابان صفی‌عیشاه معروف است. وی صاحب آثار متعددی به نظم و نثر است که از آن جمله می‌توان به تفسیر منظوم قرآن در سی و دو هزار بیت و زبدة‌الاسرار مشتمل بر بیان اسرار شهادت امام حسین علیه‌السلام و یارانش و تطبیق آن با منازل سیر و سلوک اشاره نمود.

تولد:اصفهان

تاریخ تولد:1251

وفات:تهران

تاریخ وفات:1316

بسی فرق است بین چار رتبت

کمال و هم شرف هم نقص و خست

کمال آمد عبارت زینکه حاصل

شود جمع حقایق بهر کامل

حقایق‌های کونی والهی

کند جمعیت اندر وی کماهی

شود او مظهر اوصاف علیا

در او مجموع گردد کل اسما

ظهور حق در او بر وجه اکمل

شود و اندر حقایق باشد افضل

بجمعیت حظوظ اوست مختص

هر آن حظش اقل است اوست انقص

هنوزش هست تا منزل مسافت

بود ابعد هم از رتبه خلافت

نقایص باز بر مقدار راهست

از و تا چند منزل براله است

بود اما شرف رفع وسایط

میان عبد و موجد در روابط

وسایط هر چه کمتر اشرفست او

ز لفطف حق وجودش الطف است او

هم احکام وجوب او را بمشرب

ابراحکام امکان باشد اغلب

دگر بسیار باشد در روابط

میان واجب و ممکن وسایط

خود او باشد اخس در آفرینش

چنین کردند تحقیق اهل بینش

ز انسان پس ملک هم عقل اول

بود اشرف و ز آنها آدم اکمل

ز عقل و از ملک انسان کامل

شد اکمل در کمالات و فضایل

ولی عقل و ملک باشند اشرف

که از خلقند اهل اولین صف