از شعبه چاوشلو طایف ایست از استاجلو اگر چه ترک است اما اطوار آدمیانه از ایشان بظهور میرسد . و در تقوی و طهارت و اجتناب از امور نا مشروع چندانکه تعریف کنند زیاده از آن است چه حالیا مدت دوازده سال شد که با من می باشد هرگز امری که منافی عقل و شرع باشد ازا و مشاهده نیفتاده در شجاعت و سپاهیگری کامل است و در شعر فارسی و ترکی طبعش بسیار خوب، حاصل آنکه در این زمان مثل او ترک بلکه تاجیک نیز کم پیدا میشود . یوسف تخلص میکند.
این دو غزل و چند مطلع ترکی و فارسی از اوست :
تا کار دل ز عشق تو مشکل نمیشود
آسان مراد دل ز تو حاصل نمیشود
دل قطره قطره خون شد و از راه دیده رفت
رحمت هنوز بر من بیدل نمیشود
آهم بگرد باد فنا میدهد مرا
از آب دیده خاک تنم گل نمیشود
رمزی است در تغافلش ایدل و گرنه یار
یکبار کی ز حال تو غافل نمیشود
یوسف کجا بخت سیه شادی از کجا
هرگز به بندگیت چو قایل نمیشود
سر سر باختن در کار آن سیمین بدن دارم
بمرگ خود نمی میرم در این کاری که من دارم
نهان نهان که کونگل آه عاشقانه چیکار
علاجین ایله . و گر نه ایشی فغانه چیکار
آخ ایتما گویید اگستاخ چوخ سرشک ای گوز
بوماجرا سونک اوجی ایت حذر که قانه چیکار
یوتوشدی زلفینه شمشاد شاخ شنه نولوپ
دونن گورنده منین کاغیرت نه شاخ شانه چیکار
غمیده یار منا بی تا بلیغ قه طعن بتلی
زمان زمان بو که گو نکلوم اوتی زبانه چیکار
چیکار گه آه و گهی بار غصه غم اوتی
کونکلدین اولمه یوسف هنوز تا نه چیکار
دیمه کیل کیم گوز ومی قتلیمش گرفتار ای کوکنکل
گوزنی سن ایلیمش سن بیله جویبار ای کوکنکل
جلوه ی ناز بیله اولسی قامت بینی
دور نک ای عشق شهیدی که قیامت بینی