بهر تأکید آیت قرآن
بشنو از عقل واضح برهان
هیچ ممکن به خویش هست نشد
شیب و بالا، بلند و پست نشد
دور باطل، تسلسل است محال
اوست پس مبدء و بدوست مال
زانکه بر بود ذات خود موقوف
نشود کس چو وصف بر موصوف
نرسد جملۀ دوم به نخست
هر دو گردند منتهی به درست
ممکنیّت ز ممکنی منفک
نشود بی خلاف و شبهه و شک
هرگز او واجب الوجود نشد
منبع فضل و فیض و جود نشد
واجب آنگه نمیشود ممکن
گردش ذات کی بود ممکن
زانکه قلب حقایق است محال
حاش للّه ز ایزد متعال
خود گرفتم که میبگشت صفات
منقلب کی شود حقیقت ذات
صفت ذات هم نمیگردد
هیچ هستی عدم نمیگردد
صفت او چو اوست پاینده
هم نمود است و هم نماینده