shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
shahname picture
ادیب الممالک فراهانی

ادیب الممالک فراهانی

محمد صادق پسر حاجی میرزا حسین فراهانی (زادهٔ ۱۱ مرداد ۱۲۳۹ هجری شمسی در گازران از توابع شهرستان خنداب در استان مرکزی- درگذشتهٔ ۱۲۹۶ هجری شمسی) ملقب به «ادیب الممالک فراهانی» و «امیرالشعرا»، و متخلص به «امیری» شاعر، ادیب و روزنامه‌نگار دوره مشروطه است.

تولد:گازران

تاریخ تولد:1277

وفات:نامشخص

تاریخ وفات:1336


شماره ۱ - شادروان شاپور: شبی با گل‌عذاری مست و مخمور - گذر کردم به شادروان شاپور

شماره ۲ - داستان کفش ابوالقاسم طنبوری بغدادی: مطرب عشق بگلبانگ طرب - خواند این نغمه بصد شور و شغب

شماره ۳ - نکوهش بیطرفی ایران: در مجانی الادب شماره نخست - این چنین خواندم آشکار و درست

شماره ۴ - آزمند خسیس: آزمندی هواپرست و خسیس - در دهی بود کدخدا و رئیس

شماره ۵ - دیباچه: چو دانا ز گنجینه در باز کرد - بنام خدا نامه آغاز کرد

شماره ۶: بنام خداوند هر بود و هست - نگارنده نقش بالا و پست

شماره ۷: بنام پدید آور هست و بود - که این جامه را بافت بی تار و پود

شماره ۸ - بمناسبت تاجگذاری ۱۳۳۲: ای تاج خدایگان اعظم - دیهیم قباد و افسر جم

شماره ۹: ما را چه که باغ لاله دارد - ما را چه که خسته ناله دارد

شماره ۱۰: من که در دانش و هنر طاقم - شمع ایوان و شمس آفاقم

شماره ۱۱: سهی سروی از تخم شاهان کی - چو گلبن بروئید در خاک ری

شماره ۱۲ - برای شاهزاده خانم عیال عمادالملک طبسی نگاشته شده: ای طرازنده اساس خرد - که خرد رنگ هستی از تو برد

شماره ۱۳: ای مجیر السلطنه ای جان پاک - ای مقامت برتر از این آب و خاک

شماره ۱۴ - طلیعه روزنامه نیم رسمی آفتاب: خداوندان دانش را بشارت - که از گردون بخاک آمد اشارت

شماره ۱۵: زمین گرد است مانند گلوله - نیوتن کرده واضح این مقوله

شماره ۱۶: این چه . . . الملک بود ای نور چشم - که نباشد در کلاهش هیچ پشم

شماره ۱۷: آن شنیدم که روبهی عیار - با بزی شد درون صحرا یار

شماره ۱۸ - در ستایش آب شلف معدنی تنکابن: آفریننده شفا و مرض - آنکه او جوهر آفرید و عرض

شماره ۱۹: آن شنیدم که گفت پشه به کیک - بامدادان پس از سلام علیک

شماره ۲۰: بنام ایزدان امشاسپندان - کز ایشان دیو و اهریمن به زندان

شماره ۲۱: ای تازه عروس مهربانم - وصل تو حیات جاودانم

شماره ۲۲: بشنو از من داستان مختصر - رو در آن مجلس بیفکن یک نظر

شماره ۲۳ - شرایط قضاوت: کسی بر حکم بین الناس بگزین - که گویندت نیایی خوبتر زین

شماره ۲۴ - تمثیل گرگ و بره: آن لحظه که در میان خون خفت - آهسته بزیر لب همی گفت

شماره ۲۵: شاعری گفت که در راه حجاز - بودم از شوق حرم در تک و تاز

شماره ۲۶: به ایرانیان روس بیداد کرد - گمانش که ایران تهی شد ز مرد

شماره ۲۷ - اشاره بمعاهده ۱۹۰۷: چو پیمان شکن یار همسایه دید - کسی را به او نیست گفت و شنید

شماره ۲۸ - موافقت انگلیس و تصدیق بر بستن عهد و پیمان: چو روس این سخن گفت با انگلیس - بگفتش هلا زود پیمان نویس

شماره ۲۹ - نگارش عهدنامه: سپس بهر تاراج این تاج و تخت - نشستند و پیمان به بستند سخت

شماره ۳۰ - اولتیماتوم روس به ایران و تجاوزات او در سرحدات ایران: چو همراز شد روس با انگلیس - همانند خالیگر و کاسه لیس

شماره ۳۱ - تجاوزات همسایگان در جنوب و شمال: ندیدی مگر کاندرین سال شوم - که آتش فرو زد بهر مرز و بوم

شماره ۳۲ - تمثیل از گفتار پهلوان بفرزند: چه خوش گفت با پور خود پهلوان - چو دیدش هم آغوش شیر ژیان

شماره ۳۳ - یادآوری از شاهان و دلیران باستان: کجا شد فریدون زرین کلاه - کجا شد منوچهر گیتی پناه