وحشی بافقی

حرف آخر قافیه

الف

ب

ت

د

ر

ز

س

ش

ص

ط

ظ

غ

ف

ق

گ

ل

م

ن

و

ه

ی

شماره ۱: آه ، تاکی ز سفر باز نیایی ، بازآ

شماره ۲: کشیده عشق در زنجیر، جان ناشکیبا را

شماره ۳: راندی ز نظر، چشم بلا دیده ما را

شماره ۴: چند به دل فرو خورم این تف سینه تاب را

شماره ۵: تازه شد آوازه خوبی ، گلستان ترا

شماره ۶: من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را

شماره ۷: طی زمان کن ای فلک ، مژده وصل یار را

شماره ۸: خیز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را

شماره ۹: نرخ بالا کن متاع غمزه غماز را

شماره ۱۰: نبود طلوع از برج ما، آن ماه مهر افروز را

شماره ۱۱: بار فراق بستم و ، جز پای خویش را

شماره ۱۲: عزت مبردر کار دل این لطف بیش از پیش را

شماره ۱۳: منع مهر غیر نتوان کرد یار خویش را

شماره ۱۴: چیست قصد خون من آن ترک کافر کیش را

شماره ۱۵: هست امید قوتی بخت ضعیف‌حال را

شماره ۱۶: بر سر نکشت درتب غم هیچکس مرا

شماره ۱۷: بر قول مدعی مکش ای فتنه‌گر مرا

شماره ۱۸: ننموده استخوان ز تن ناتوان مرا

شماره ۱۹: خانه پر بود از متاع صبر این دیوانه را

شماره ۲۰: ساکن گلخن شدم تا صاف کردم سینه را

شماره ۲۱: کس نزد هرگز در غمخانه اهل وفا

شماره ۲۲: سد حیف از محبت بیش از قیاس ما

شماره ۲۳: بسیار گرم پیش منه در هلاک ما

شماره ۲۴: از کاه ، کهربا بگریزد به بخت ما

شماره ۲۵: ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما

شماره ۲۶: دلم را بود از آن پیمان‌گسل امید یاری‌ها

شماره ۲۷: پاک ساز از غیر دل ، وز خود تهی شو چون حباب

شماره ۲۸: قصه می خوردن شبها و گشت ماهتاب

شماره ۲۹: شد یار به اغیار دل آزار مصاحب

شماره ۳۰: گهی از مهر یاد عاشق شیدا کند یا رب

شماره ۳۱: مژده وصل توام ساخته بیتاب امشب

شماره ۳۲: ز شبهای دگر دارم تب غم بیشتر امشب

شماره ۳۳: کسی خود جان نبرد از شیوه چشم فسون‌سازت

شماره ۳۴: این زمان یارب مه محمل نشین من کجاست

شماره ۳۵: یاد او کردم ز جان سد آه درد آلود خاست

شماره ۳۶: لطف پنهانی او در حق من بسیار است

شماره ۳۷: در ره پر خطر عشق بتان بیم سر است

شماره ۳۸: بازم از نو خم ابروی کسی در نظر است

شماره ۳۹: تا مقصد عشاق رهی دور و دراز است

شماره ۴۰: خوش است بزم ولی پر ز خائن راز است

شماره ۴۱: عتاب اگر چه همان در مقام خونریز است

شماره ۴۲: طراز سبزه بر گلشن عذار خوش است

شماره ۴۳: خوار می‌کن ، زار می‌کش، منتت بر جان ماست

شماره ۴۴: امروز ناز عذر جفاهای رفته خواست

شماره ۴۵: یار ما بی رحم یاری بوده است

شماره ۴۶: ابر است و اعتدال هوای خزانی است

شماره ۴۷: در دل همان محبت پیشینه باقی است

شماره ۴۸: ترک من تیغ به کف ، بر زده دامن برخاست

شماره ۴۹: به جور، ترک محبت خلاف عادت ماست

شماره ۵۰: گرد آن خانه بگردم که در او خلوت تست

شماره ۵۱: بهر دلم که درد کش و داغدار تست

شماره ۵۲: وداع جان و تنم استماع رفتن تست

شماره ۵۳: بگذشت دور یوسف و دوران حسن تو ست

شماره ۵۴: ابروی تو جنبید و خدنگی ز کمان جست

شماره ۵۵: بگذران دانسته از ما گر ادایی سر زده‌ست

شماره ۵۶: از نظر افتاده یاریم مدت‌ها شدست

شماره ۵۷: هنوز عاشقی‌و دلرباییی نشدست

شماره ۵۸: بازم زبان شکر به جنبش درآمدست

شماره ۵۹: خوش صید غافلی به سر تیر آمده‌ست

شماره ۶۰: ناتوان موری به پابوس سلیمان آمدست

شماره ۶۱: از تو همین تواضع عامی مرا بس است

شماره ۶۲: آنکه بی ما دید بزم عیش و در عشرت نشست

شماره ۶۳: خود رنجم و خود صلح کنم عادتم اینست

شماره ۶۴: آنکس که مرا از نظر انداخته اینست

شماره ۶۵: ای مدعی از طعن تو ما را چه ملالست

شماره ۶۶: مشورت با غمزه چشمت را پی تسخیر کیست

شماره ۶۷: یارب مه مسافر من همزبان کیست ؟

شماره ۶۸: بسته بر فتراک و می‌پرسد که صیاد تو کیست

شماره ۶۹: ای دیده ، دشتبان نگاهت به راه کیست

شماره ۷۰: تا قسمتم ز میکده آرزوی کیست

شماره ۷۱: مریض عشق اگر سد بود علاج یکیست

شماره ۷۲: ای همنفسان بودن و آسودن ما چیست

شماره ۷۳: همرهی با غیر و از من احتراز از بهر چیست

شماره ۷۴: کوچنان یاری که داند قدر اهل درد چیست

شماره ۷۵: قدر اهل درد صاحب درد می‌داند که چیست

شماره ۷۶: باز این عتاب و شیوه عاشق‌‌گداز چیست

شماره ۷۷: زهر در چشم و چین بر ابرو چیست

شماره ۷۸: خنده‌ات برما و بر داغ دل درمانده چیست

شماره ۷۹: مست آمدی که موجب چندین ملال چیست

شماره ۸۰: وصلم میسر است ولی بر مراد نیست

شماره ۸۱: سوز تب فراق تو درمان‌پذیر نیست

شماره ۸۲: کس به بزم دلبران از دور گردان پیش نیست

شماره ۸۳: دلتنگم و با هیچکسم میل سخن نیست

شماره ۸۴: وقت برقع ز رخ کشیدن نیست

شماره ۸۵: جز غیر کسی همره آن عربده جو نیست

شماره ۸۶: یک التفات ز فرماندهان نازم نیست

شماره ۸۷: چه لطف‌ها که در این شیوه نهانی نیست

شماره ۸۸: طایر بستان پرستم لیکنم پر باز نیست

شماره ۸۹: تا به آخر نفسم ترک تو در خاطر نیست

شماره ۹۰: عاشق یکرنگ را یار وفادار هست

شماره ۹۱: پر گشت دل از راز نهانی که مرا هست

شماره ۹۲: می‌نماید چند روزی شد که آزاریت هست

شماره ۹۳: بردری ز آمد شد بسیار آزاریم هست

شماره ۹۴: قرعه دولت زدم ، یاری و اقبال هست

شماره ۹۵: می‌توانم بود بی تو تاب تنهاییم هست

شماره ۹۶: شکفتگیش چو هر روز نیست حالی هست

شماره ۹۷: تو جفاکن که از اینسوی وفاداری هست

شماره ۹۸: اسیر جلوه هر حسن عشقبازی هست

شماره ۹۹: از عرض نیازم چه بلا بی‌خبرش داشت

شماره ۱۰۰: از پی بهبود درد ما دوا سودی نداشت

شماره ۱۰۱: رسید و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت

شماره ۱۰۲: ز پیش دیده تا جانان من رفت

شماره ۱۰۳: به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت

شماره ۱۰۴: گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت

شماره ۱۰۵: ناز برگیرد کمان در وقت ترکش بستنت

شماره ۱۰۶: گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت

شماره ۱۰۷: تو منکری ولیک به من مهربانیت

شماره ۱۰۸: نوید آشنایی می‌دهد چشم سخن‌گویت

شماره ۱۰۹: هرگزم یارب از آن دیدار مهجوری مباد

شماره ۱۱۰: هجران رفیق بخت زبون کسی مباد

شماره ۱۱۱: تا ابد دولت نواب ولی سلطان باد

شماره ۱۱۲: خوش نیست هرزمان زدن از جور یار داد

شماره ۱۱۳: عیاذباله از روزی که عشقم در جنون آرد

شماره ۱۱۴: باده کو تا خرد این دعوی بیجا ببرد

شماره ۱۱۵: غمزه او حشر فتنه به هر جا ببرد

شماره ۱۱۶: شام هجران تو تشریف به هر جا ببرد

شماره ۱۱۷: خواهم آن عشق که هستی ز سر ما ببرد

شماره ۱۱۸: دلم امروز از آن لب هر زمان شکری دگر دارد

شماره ۱۱۹: به زیر لب حدیث تلخ کـآن بیدادگر دارد

شماره ۱۲۰: به تنگ آمد دلم یک خنجر کاری طمع دارد

شماره ۱۲۱: چشم او قصد عقل و دین دارد

شماره ۱۲۲: جانان نظری کو ز وفا داشت ندارد

شماره ۱۲۳: کار خوبی نه بگفت دگران باید کرد

شماره ۱۲۴: خوش آن نیاز که رفع حیا تواند کرد

شماره ۱۲۵: کی دیدمش که قصد دل زار من نکرد

شماره ۱۲۶: چه گویمت که چه با جانم اشتیاق نکرد

شماره ۱۲۷: دگر آن شبست امشب که ز پی سحر ندارد

شماره ۱۲۸: تاب رخ او مهر جهانتاب ندارد

شماره ۱۲۹: هر چند ناز کردی ، نیازم زیاده شد

شماره ۱۳۰: هلاکم ساز گر بر خاطرت باری ز من باشد

شماره ۱۳۱: مهرم ز حرمان شد فزون شوقی ز حسرت کم نشد

شماره ۱۳۲: ملول از زهد خویشم ساکن میخانه خواهم شد

شماره ۱۳۳: اینست کزو رخنه به کاشانه من شد

شماره ۱۳۴: خوش آن کو غنچه سان با گلعذاری همنشین باشد

شماره ۱۳۵: گل چیست اگر دل ز غم آزاد نباشد

شماره ۱۳۶: به راز عشق زبان در میان نمی‌باشد

شماره ۱۳۷: دوشم از آغاز شب جا ، بر در جانانه بود

شماره ۱۳۸: امروز ناز را به نیازم نظر نبود

شماره ۱۳۹: چو شمع شب همه شب سوز و گریه زانم بود

شماره ۱۴۰: ماه من گفتم که با من مهربان باشد، نبود

شماره ۱۴۱: مرغ ما دوش سراینده بستانی بود

شماره ۱۴۲: آنچه کردی ، آنچه گفتی غایت مطلوب بود

شماره ۱۴۳: بود آن وقتی که دشنام تو خاطر خواه بود

شماره ۱۴۴: آن مستی تو دوش ز پیمانه که بود

شماره ۱۴۵: دوش در کویی عجب بی لطفیی در کار بود

شماره ۱۴۶: با غیر دوش اینهمه گردیدنش چه بود

شماره ۱۴۷: چون تو مستغنی ز دل بودی دل آرایی چه بود

شماره ۱۴۸: چندین عنایت از پی چندین جفا چه بود

شماره ۱۴۹: دوش از عربده یک مرتبه باز آمده بود

شماره ۱۵۰: زان عهد یاد باد که از ما به کین نبود

شماره ۱۵۱: هر دلی کز عشق جان شعله اندوزش نبود

شماره ۱۵۲: یک ره سؤال کن گنه بی‌گناه خود

شماره ۱۵۳: مرا وصلی نمی‌باید من و هجر و ملال خود

شماره ۱۵۴: نیازی کز هوس خیزد کدامش آبرو باشد

شماره ۱۵۵: ترسم در این دلهای شب از سینه آهی سرزند

شماره ۱۵۶: بتان که اهل تعلق به قید شان بندند

شماره ۱۵۷: لب بجنبان که سر تنگ شکر بگشاید

شماره ۱۵۸: خرم دل آن کس که ز بستان تو آید

شماره ۱۵۹: نزدیک ما سگان درت جا نمی‌کنند

شماره ۱۶۰: گر دیده به دریوزه دیدار نیاید

شماره ۱۶۱: گرچه می‌دانم که می‌رنجی و مشکل می‌شود

شماره ۱۶۲: شهر، بیم است کزین حسن پرآشوب شود

شماره ۱۶۳: شکل مستانه و انکار شرابش نگرید

شماره ۱۶۴: این دل که دوستی به تو خون خواره می‌کند

شماره ۱۶۵: گر ریخت پر عقابی ، فر هما بماند

شماره ۱۶۶: المنةلله که شب هجر سر آمد

شماره ۱۶۷: یار دور افتاده مان حل مراد ما نکرد

شماره ۱۶۸: آنکس که دامن از پی کین تو بر زند

شماره ۱۶۹: بازم غم بیهوده به همخانگی آمد

شماره ۱۷۰: ملک دل را سپه ناز به یغما آمد

شماره ۱۷۱: اغیار را آسان کشد عاشق چو ترک جان کند

شماره ۱۷۲: خوش آن روزی که زنجیر جنون بر پای من باشد

شماره ۱۷۳: در اول عشق و جنون آهم ز گردون بگذرد

شماره ۱۷۴: نشانم پیش تیرش کاش تیرش بر نشان آید

شماره ۱۷۵: هم مگر فیض توام نطق و بیانی بدهد

شماره ۱۷۶: غم هجوم آورده می‌دانم که زارم می‌کشد

شماره ۱۷۷: کجا در بزم او جای چو من دیوانه‌ای باشد

شماره ۱۷۸: باغ ترا نظارگیانی که دیده‌اند

شماره ۱۷۹: عشق گو بی عزتم کن ، عشق و خواری گفته‌اند

شماره ۱۸۰: پی وصلش نخواهم زود یاری در میان افتد

شماره ۱۸۱: کسی کز رشک من محروم از آن پیمان شکن گرید

شماره ۱۸۲: کاری نشد از پیش و ز کف نقد بقا شد

شماره ۱۸۳: پی خدنگ جگر گون به خون مردم کرد

شماره ۱۸۴: غلام عشق حاشا کز جفای یار بگریزد

شماره ۱۸۵: در آن دیار که هجران بود حیات نباشد

شماره ۱۸۶: هیچکس چشم به سوی من بیمار نکرد

شماره ۱۸۷: آیینه جمال ترا آن صفا نماند

شماره ۱۸۸: هرکه یار ماست میل کشتن ما می‌کند

شماره ۱۸۹: ما را به سوی خود خم موی تو می‌کشد

شماره ۱۹۰: دوش اندک شکوه‌ای از یار می‌بایست کرد

شماره ۱۹۱: سرخی‌ای کان ز نی تیر تو پیدا باشد

شماره ۱۹۲: می‌کشم زان تند خو گر صد تغافل می‌کند

شماره ۱۹۳: هرگز به غرض عشق من آلوده نگردد

شماره ۱۹۴: آنکه هرگز یاد مشتاقان به مکتوبی نکرد

شماره ۱۹۵: دلی کز عشق گردد گرم، افسردن نمی‌داند

شماره ۱۹۶: کسی از دور تا کی چین ابروی کسی بیند

شماره ۱۹۷: که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآید

شماره ۱۹۸: شوقم گرفت و از در عقلم برون کشید

شماره ۱۹۹: ز کار بسته ما عقده حرمان که بگشاید

شماره ۲۰۰: سد حشر جان ز پی یکه سواری رسید

شماره ۲۰۱: مگر من بلبلم کز گفتگوی گل زبان بندد

شماره ۲۰۲: چرا خود را کسی در دام سد بی نسبت اندازد

شماره ۲۰۳: در راسته ناز فروشان که بتانند

شماره ۲۰۴: ما را دو روزه دوری دیدار می‌کشد

شماره ۲۰۵: خونخواره راهی می‌روم تا خود به پایان کی رسد

شماره ۲۰۶: عشق کو تا شحنه حسرت به زندانم کشد

شماره ۲۰۷: درون دل به غیر از یار و فکر یار کی گنجد

شماره ۲۰۸: دلم خود را به نیش غمزه‌ای افکار می‌خواهد

شماره ۲۰۹: جنونی داشتم زین پیش بازم آن جنون آمد

شماره ۲۱۰: آه شراره بارم کان از درون برآمد

شماره ۲۱۱: کی اهل دل به کام خود از دوستان برند

شماره ۲۱۲: ز عشق من به تو اغیار بدگمان شده‌اند

شماره ۲۱۳: یاران خدای را به سوی او گذر کنید

شماره ۲۱۴: سرت از غرور خوبی به کسی فرو نیاید

شماره ۲۱۵: روزها شد تا کسم پیرامن این در ندید

شماره ۲۱۶: تو خون به کاسه من کن که غیرتاب ندارد

شماره ۲۱۷: به لب بگوی که آن خنده نهان نکند

شماره ۲۱۸: چرا ستمگر من با کسی جفا نکند

شماره ۲۱۹: پرسیدن حال دل ریشم بگذارید

شماره ۲۲۰: آیین دستگیری ز اهل جهان نیاید

شماره ۲۲۱: که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآید

شماره ۲۲۲: روم به جای دگر ، دل دهم به یار دگر

شماره ۲۲۳: دل و طبع خویش را گو که شوند نرم خوتر

شماره ۲۲۴: آخر ای مغرور گاهی زیر پای خود نگر

شماره ۲۲۵: گو حرمت خود، ناصح فرزانه نگه دار

شماره ۲۲۶: جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر

شماره ۲۲۷: عزلت ما شده سر تاسر دنیا مشهور

شماره ۲۲۸: شده‌ام سگ غزالی که نگشته رام هرگز

شماره ۲۲۹: مست آن ترک به کاشانه من بود امروز

شماره ۲۳۰: دوش پر عربده‌ای بود و نه آنست امروز

شماره ۲۳۱: ای دل بی جرم زندانی، تو در بندی هنوز

شماره ۲۳۲: وه که دامن می‌کشد آن سرو ناز از من هنوز

شماره ۲۳۳: گرچه دوری می‌کنم بی‌صبر و آرامم هنوز

شماره ۲۳۴: هست از رویت مرا سد گونه حیرانی هنوز

شماره ۲۳۵: شرح ضعفم از سگان آستان خود بپرس

شماره ۲۳۶: مغرور کسی به که درت جا نکند کس

شماره ۲۳۷: ای دل به بند دوری او جاودانه باش

شماره ۲۳۸: عشق می‌فرمایدم مستغنی از دیدار باش

شماره ۲۳۹: تن اگر نبود ز نزدیکان چو شد گو دور باش

شماره ۲۴۰: ترک ما کردی برو همصحبت اغیار باش

شماره ۲۴۱: روزی این بیگانگی بیرون کند از خوی خویش

شماره ۲۴۲: کردیم نامزد به تو نابود و بود خویش

شماره ۲۴۳: در مانده‌ام به درد دل بی علاج خویش

شماره ۲۴۴: بند دیگر دارم از عشقت به هر پیوند خویش

شماره ۲۴۵: ما در مقام صبر فشردیم گام خویش

شماره ۲۴۶: تو و هر روز و بزم عشرت خویش

شماره ۲۴۷: ریخت خونم را و برد از پیش آن بیداد کیش

شماره ۲۴۸: الاهی از میان ناپسندان بر کران دارش

شماره ۲۴۹: مستحق کشتنم خود قائلم زارم بکش

شماره ۲۵۰: کوهکن بر یاد شیرین و لب جان پرورش

شماره ۲۵۱: با جوانی چند در عین وفا می‌بینمش

شماره ۲۵۲: بست زبان شکوه ام لب به سخن گشادنش

شماره ۲۵۳: بر میان دامن زدن بینند و چابک رفتنش

شماره ۲۵۴: نیستم یک دم ز درد و محنت هجران خلاص

شماره ۲۵۵: تکیه کردم بر وفای او غلط کردم، غلط

شماره ۲۵۶: بی رخ جان‌پرور جانان مرا از جان چه حظ

شماره ۲۵۷: قیمت اهل وفا یار ندانست دریغ

شماره ۲۵۸: به سودای تو مشغولم ز غوغای جهان فارغ

شماره ۲۵۹: شمع بزم غیر شد با روی آتشناک، حیف

شماره ۲۶۰: مستغنی است از همه عالم گدای عشق

شماره ۲۶۱: مده از خنده فریب و مزن از غمزه خدنگ

شماره ۲۶۲: تو زمن پرس قدر روز وصال

شماره ۲۶۳: کی تبسم دور از آن شیرین تکلم می‌کنم

شماره ۲۶۴: دل باز رست از تو ،ز بند زمانه هم

شماره ۲۶۵: تا چند به غمخانه حسرت بنشینم

شماره ۲۶۶: برزن ای دل دامن کوشش که کاری کرده‌ام

شماره ۲۶۷: هر خون که تو دادی چو می ناب کشیدیم

شماره ۲۶۸: سحر کجاست که فراش جلوه‌گاه توام

شماره ۲۶۹: ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

شماره ۲۷۰: عشق ما پرتو ندارد ما چراغ مرده‌ایم

شماره ۲۷۱: من این کوشش که در تسخیر آن خودکام می‌کردم

شماره ۲۷۲: نیستیم از دوریت با داغ حرمان نیستیم

شماره ۲۷۳: به آنکه بر سرلطفی مکش ز منت خویشم

شماره ۲۷۴: شد وقت آن دیگر که من ترک شکیبایی کنم

شماره ۲۷۵: این بس که تماشایی بستان تو باشم

شماره ۲۷۶: بخت آن کو که کشم رخش و سوارش سازم

شماره ۲۷۷: دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم

شماره ۲۷۸: مبادا یارب آن روزی که من از چشم یار افتم

شماره ۲۷۹: آمدم از سرنو بر سر پیوند قدیم

شماره ۲۸۰: می‌توانم که لب از آب خضر تر نکنم

شماره ۲۸۱: ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم

شماره ۲۸۲: ما چو پیمان با کسی بستیم دیگر نشکنیم

شماره ۲۸۳: مصلحت دیده چنین صبر که سویش نروم

شماره ۲۸۴: نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم

شماره ۲۸۵: چو خواهم کز ره شوقش دمی بر گرد سر گردم

شماره ۲۸۶: در آغاز محبت گر وفا کردی چه می‌کردم

شماره ۲۸۷: دارد که چون تو پادشهی بنده‌ات شوم

شماره ۲۸۸: ز کوی آن پری دیوانه رفتم

شماره ۲۸۹: خوشست آن مه به اغیار آزمودم

شماره ۲۹۰: از آن تر شد به خون دیده دامانی که من دارم

شماره ۲۹۱: انجام حسن او شد پایان عشق من هم

شماره ۲۹۲: دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم

شماره ۲۹۳: از تندی خوی تو گهی یاد نکردم

شماره ۲۹۴: ز کمال ناتوانی به لب آمدست جانم

شماره ۲۹۵: همخواب رقیبانی و من تاب ندارم

شماره ۲۹۶: منفعل گشت بسی دوش چو مستش دیدم

شماره ۲۹۷: چون طفل اشک پرده در راز نیستم

شماره ۲۹۸: در آن مجلس که او را همدم اغیار می‌دیدم

شماره ۲۹۹: دلی و طاقت سد آه آتشین دارم

شماره ۳۰۰: در راه عشق با دل شیدا فتاده‌ایم

شماره ۳۰۱: از بهر چه در مجلس جانانه نباشم

شماره ۳۰۲: جان رفت و ما به آرزوی دل نمی‌رسیم

شماره ۳۰۳: برو که با دل پر درد و روی زرد بیایم

شماره ۳۰۴: مدتی شد کز گلستانی جدا افتاده‌ام

شماره ۳۰۵: صبرم نماند و نیست دگر تاب فرقتم

شماره ۳۰۶: کی بود کز تو جان فکاری نداشتم

شماره ۳۰۷: آتش به جگر زان رخ افروخته دارم

شماره ۳۰۸: چه‌ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم

شماره ۳۰۹: دیریست که رندانه شرابی نکشیدیم

شماره ۳۱۰: جانا چه واقعست بگو تا چه کرده‌ایم

شماره ۳۱۱: من که چون شمع از تف دل جانگدازی می‌کنم

شماره ۳۱۲: گو جان ستان از من که من تن در بلای او دهم

شماره ۳۱۳: صد دشنه بر دل می‌خورم وز خویش پنهان می‌کنم

شماره ۳۱۴: آورده اقبالم دگر تا سجده این در کنم

شماره ۳۱۵: کاری مکن که رخصت آه سحر دهم

شماره ۳۱۶: ما اجنبی ز قاعده کار عالمیم

شماره ۳۱۷: نه من از تو مهر خواهم نه تو بگذری ز کین هم

شماره ۳۱۸: دل پر حسرت از کوی تو برگردیدم و رفتم

شماره ۳۱۹: یک همدم و همنفس ندارم

شماره ۳۲۰: چو دیدم خوار خود را از در آن بیوفا رفتم

شماره ۳۲۱: در بزم وصل اگر چه همین در میان منم

شماره ۳۲۲: به دل دیرین بنایی بود کندم

شماره ۳۲۳: به استغنات میرم سرو استغنا بلند من

شماره ۳۲۴: آمد آمد حسن در رخش غرور انگیختن

شماره ۳۲۵: هست هنوز ماه من چشم و چراغ دیگران

شماره ۳۲۶: من اگر این بار رفتم ، رفتم آزارم مکن

شماره ۳۲۷: ای قامت تو جلوه ده شیوه‌های حسن

شماره ۳۲۸: مکن مکن لب مارا به شکوه باز مکن

شماره ۳۲۹: رشک می‌بردند شهری بر من و احوال من

شماره ۳۳۰: مرا با خار غم بگذار و گشت باغ و گلشن کن

شماره ۳۳۱: اینچنین گر جانب اغیار خواهی داشتن

شماره ۳۳۲: شد صرف عمرم در وفا بیداد جانان همچنان

شماره ۳۳۳: تغافلها زد اما شد نگاهی عذر خواه من

شماره ۳۳۴: چه کم می‌گردد از حشمت بلاگردان نازم کن

شماره ۳۳۵: پیش تو بسی از همه کس خوارترم من

شماره ۳۳۶: آمدم سر تا قدم در بند سودا همچنان

شماره ۳۳۷: ای اجل از قید زندان غمم آزاد کن

شماره ۳۳۸: نوبهار آمد ولی بی‌دوستان در بوستان

شماره ۳۳۹: فراغت بایدت جا در سر کوی قناعت کن

شماره ۳۴۰: ما را میازار اینهمه چندین جفا بر ما مکن

شماره ۳۴۱: زین سان که تند می‌گذرد خوش‌خرام من

شماره ۳۴۲: به دست آور بتی جان بخش و عیش جاودانی کن

شماره ۳۴۳: گهی از بزم بر می‌خیز و طرف بام جا می‌کن

شماره ۳۴۴: می‌یابم از خود حسرتی باز از فراق کیست این

شماره ۳۴۵: ز کویت رخت بربستم نگاهی زاد راهم کن

شماره ۳۴۶: ای که دل بردی ز دلدار من آزارش مکن

شماره ۳۴۷: تو پاک دامن نوگلی من بلبل نالان تو

شماره ۳۴۸: دلا عزم سفر دارم از آن در گفتم آگه شو

شماره ۳۴۹: آمده نو به شحنگی در دلم آرزوی تو

شماره ۳۵۰: یک بار نباشد که نیازرده‌ام از تو

شماره ۳۵۱: ترسم جنون غالب شود طغیان کند سودای تو

شماره ۳۵۲: گرچه کردم ذوق‌ها از آشنایی‌های او

شماره ۳۵۳: میان مردمانم خوار کردی عزت من کو

شماره ۳۵۴: دل از عشق کهن بگرفت از نو دلستانی کو

شماره ۳۵۵: شد بی‌حساب کشور جانها خراب از او

شماره ۳۵۶: سد خانه دین سوخت به هر رهگذر از تو

شماره ۳۵۷: می‌روم نزدیک و حال خویش می‌گویم به او

شماره ۳۵۸: منفعل دل خودم چند کشد جفای تو

شماره ۳۵۹: آتشی خواهم دل افسرده را بریان در او

شماره ۳۶۰: با مدعی به صلح بدل گشت جنگ تو

شماره ۳۶۱: تند سویم به غضب دید که برخیز و برو

شماره ۳۶۲: خوشا در پای او مردن خدایا بخت آنم ده

شماره ۳۶۳: گرفته رنگ ز خون دلم چو لاله پیاله

شماره ۳۶۴: هجر خدایا بس است زود وصالی بده

شماره ۳۶۵: صاف طرب آماده کن ترتیب عشرتخانه ده

شماره ۳۶۶: لاله‌اش از سیلیت نیلوفری شد آه آه

شماره ۳۶۷: گذشتم از درت بر خاک سد جا چشم تر مانده

شماره ۳۶۸: ناوکت بر سینه این ناتوان آمد همه

شماره ۳۶۹: بر آن سرم که نیاسایم از مشقت راه

شماره ۳۷۰: در این فکرم که خواهی ماند با من مهربان یا نه

شماره ۳۷۱: قلب سپه ماست به یک حمله شکسته

شماره ۳۷۲: آخر ای بیگانه خو ناآشنایی اینهمه

شماره ۳۷۳: سوی بزمت نگذرم از بس که خوارم کرده‌ای

شماره ۳۷۴: شوقیست غالب بر دلم ازنو، به دل جا کرده‌ای

شماره ۳۷۵: خواهد دگر به دامگهی بال بسته‌ای

شماره ۳۷۶: مردمی فرموده جا در چشم گریان کرده‌ای

شماره ۳۷۷: سبوی باده‌ای گویا به هر پیمانه‌ای خوردی

شماره ۳۷۸: من اندوهگین را قصد جان کردی ، نکو کردی

شماره ۳۷۹: چه فروشدی به کلفت چه شدت چه حال داری

شماره ۳۸۰: جایی روم که جنس وفا را خرد کسی

شماره ۳۸۱: چه شود گرم نوازی به عنایت خطابی

شماره ۳۸۲: چون کوه غم تاب آورد جسمی بدین فرسودگی

شماره ۳۸۳: گر طی کنم طریق ادب را چه می‌کنی

شماره ۳۸۴: چه خوش بودی دلا گر روی او هرگز نمی‌دیدی

شماره ۳۸۵: چه دیدی ای که هرگز بد نبینی

شماره ۳۸۶: آتشی در جان ما افروختی

شماره ۳۸۷: من و از دور تماشای گلستان کسی

شماره ۳۸۸: ای از گل عذرات هر مرغ را نوایی

شماره ۳۸۹: مرا زد راه عشق خردسالی

شماره ۳۹۰: خوش است چشم به چشم تو و نگاه نهانی

شماره ۳۹۱: کردم از سجده راه تو جبین آرایی

شماره ۳۹۲: چو پیش نقش شیرین کوهکن عرض بلا کردی

شماره ۳۹۳: ای جوان ترک وش میر کدامین لشکری

شماره ۳۹۴: از برای خاطر اغیار خوارم می‌کنی

شماره ۳۹۵: بکش زارم چه دایم حرف از آزار می‌گویی

شماره ۳۹۶: ای آنکه عرض حال من زار کرده‌ای

شماره ۳۹۷: ای مرغ سحر حسرت بستان که داری