فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «جهان جوان شد از این نوبهار تازه جوان» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ن» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱: نوبهار بدیع بی همتا
شماره ۲: همی تا بقا ممکن است آسمان را
شماره ۳: سه تحفه داد فراق دو زلف دوست مرا
شماره ۴: لب تو طعنه زند گوهر بدخشان را
شماره ۵: رخ تو شحنه خوبی شده ست و زلف نقیب
شماره ۶: نماز شام چو کرد آن لطیف کودک خوب
شماره ۷: لبت به رنگ شراب است و میل من به شراب
شماره ۸: چو بر جان من شد هوای تو غالب
شماره ۹: مال و جمال و بی غمی و صحت و شباب
شماره ۱۰: سرو سیمینی و بار سرو سیمین آفتاب
شماره ۱۱: چند بارم بر فراق دلبران از دیده آب
شماره ۱۲: شب آدینه و من مست و خراب
شماره ۱۳: ای خجل با روی و زلفت روز و شب
شماره ۱۴: آسمانی است فروزنده به رایی صایب
شماره ۱۵: جور از این برکشیده ایوانست
شماره ۱۶: دولت سلطان ما فرمان یزدان آمده ست
شماره ۱۷: تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است
شماره ۱۸: خوشا وقتا که وقت نوبهار است
شماره ۱۹: شمشاد قد و لاله رخ و یاسمین بر است
شماره ۲۰: تا دلم در دست آن سیمین بر سنگین دل است
شماره ۲۱: طرف چمن که خلعت فصل بهار یافت
شماره ۲۲: روی تو به حسن حور عین است
شماره ۲۳: هرگز ندید چشم جهان روی مکرمات
شماره ۲۴: رخ تو روز منیر است و زلف تو شب داج
شماره ۲۵: آزر و مانی که صورتهای دلبر کرده اند
شماره ۲۶: خوبی به روی خوب تو اقرار می‌کند
شماره ۲۷: گر ز جفا دوست پشیمان شود
شماره ۲۸: این پری رویان که با زلف پریشان آمدند
شماره ۲۹: سبزه ها چون نقش دیبا دلبر و زیبا شدند
شماره ۳۰: چه لعبتی است که او سر بریده خوب آید
شماره ۳۱: زلف تو از مشک و مشک پر گره و بند
شماره ۳۲: اگر چه عشق بتان سر به سر بلا باشد
شماره ۳۳: چنین یاری که من دارم به حسنش یار کی باشد
شماره ۳۴: آمد آن فصل که در وی همه جز مل نخورند
شماره ۳۵: آنکه رویت را به حسن روی شیرین آفرید
شماره ۳۶: صورتگران چه حیله و تدبیر کرده اند
شماره ۳۷: سرو سیمینی و سیمین سرو را یاقوت بار
شماره ۳۸: بر روی آفتاب تو آن زلف تابدار
شماره ۳۹: اگر ندیده ای از مشک پیش لاله سپر
شماره ۴۰: بت سرو قدی و سرو سمن بر
شماره ۴۱: چه حلقه هاست بدان زلف تابدار اندر
شماره ۴۲: زنایبان رخ و چشم و زلفت ای دلبر
شماره ۴۳: ای رخ و زلفین تو در فتنه دام روزگار
شماره ۴۴: خمار داد سرم را به چشم نیم خمار
شماره ۴۵: زهی در غمزه چون هاروت ساحر
شماره ۴۶: چو کهربا شد برگ و چو لعل گشت عصیر
شماره ۴۷: امارت گرفت افتخاری دگر
شماره ۴۸: روزه رفت و رسید عید فراز
شماره ۴۹: بسته است رنگ روی مرا بر میان خویش
شماره ۵۰: دیدم کنار خویش تهی از نگار خویش
شماره ۵۱: چو دیده دید بر آن روی آبدار آتش
شماره ۵۲: ستم کردست بر جانم سر زلف ستمکارش
شماره ۵۳: رویت از روم نشان دارد و زلفت زحبش
شماره ۵۴: شکر بارد همی از ناردانش
شماره ۵۵: در شد چمن باغ به دیبای ملمع
شماره ۵۶: ای اوج چرخ قصر معالیت را شرف
شماره ۵۷: دلم را دیده عاشق کرد عاشق
شماره ۵۸: در این برف و سرما چه چیز است لایق
شماره ۵۹: گر نبودی ماه را بر آسمان هر مه محاق
شماره ۶۰: گهی حریف خلافی گهی رفیق وفاق
شماره ۶۱: ای در حسد چشم تو هاروت به بابل
شماره ۶۲: جز با لب نوشین تو نوشم نشود مل
شماره ۶۳: آمد ز حوت چشمه خورشید در حمل
شماره ۶۴: دهان خزینه گوهر شده ست و گوش صدف
شماره ۶۵: مرا بگوی در آن نار دانه به دو نیم
شماره ۶۶: رخت به باغ ارم ماند ای بدیع صنم
شماره ۶۷: بستد ز من آن پسته دهن دل به دو بادام
شماره ۶۸: چه جوهر است که ماند به چرخ آینه فام
شماره ۶۹: قد من شد چو دو زلف به خم دوست بخم
شماره ۷۰: لعبت لاغر میانی دلبر فربه سرین
شماره ۷۱: بهشت گشت به اردیبهشت و فروردین
شماره ۷۲: وقت بهار نو صفت نو بهار کن
شماره ۷۳: آمد شکسته دل شده با زلف پرشکن
شماره ۷۴: فروغ لاله و بوی گل و نسیم سمن
شماره ۷۵: جهان جوان شد از این نوبهار تازه جوان
شماره ۷۶: ای تو را مملکت حسن شده زیر نگین
شماره ۷۷: روی زرینم از اندیشه سیمین بر او
شماره ۷۸: گفتم رسید ماه بزرگ ای رخت چو ماه
شماره ۷۹: ای با تو دلم همه وفا کرده
شماره ۸۰: نبید روشن و آواز رود و روی چو ماه
شماره ۸۱: ای قامتت قیامت سرو چمن شده
شماره ۸۲: ای زرخسار تو در دی تازه گلزار آمده
شماره ۸۳: عشقت ز بس که شعبده پیدا کند همی
شماره ۸۴: نباشی یک زمان از عشق خالی
شماره ۸۵: صحن چمن که خرم و زیبا شود همی
شماره ۸۶: ای زلف یار من زرهی یا زره گری
شماره ۸۷: اگر به صورت روی تو آفتابستی
شماره ۸۸: نیسان نسیم باغ معنبر کند همی
شماره ۸۹: نیکوی بر توست عاشق دیگران بر نیکوی
شماره ۹۰: ای زلف دلبر من دلبند و دلگسلی
شماره ۹۱: گر نه بر آن روی چو دیباستی
شماره ۹۲: بهار لاله رخساری نگار سرو بالایی
شماره ۹۳: زلف به شانه زنی و طره فشانی
شماره ۹۴: تنم به مهر اسیر است و دل به عشق فدی
شماره ۹۵: گر صد یک از جمال تو در مشتریستی
شماره ۹۶: زهی زقد و رخت سرو و لاله را خجلی
شماره ۹۷: گر دل و دلبر مرا دایم به فرمان باشدی
شماره ۹۸: ای به قامت چو سرو بستانی
شماره ۹۹: کرا نیست دل در کف دلبری
شماره ۱۰۰: روزگار نوبهار آید همی
شماره ۱۰۱: مرا دلی است که دعوی کند به عشق همی
شماره ۱۰۲: ربوده ای زمن ای گل لباس برنایی